I wish...

Ik wou dat ik de geur van het regenwoud in een potje kon steken. Om het dan mee naar huis te nemen en af en toe te openen om die verfrissende, houterige, maar ook wel zoetige geur op te snuiven. Maar helaas, dat blijkt niet echt mogelijk te zijn. Zelfs die geur omschrijven is moeilijk, maar het ruikt zo lekker. Juli, mijn laatste weken in Guyana. Een maand met het afronden van werk, overdracht naar Fiona, Candace en Samantha, zodat zij de projecten kunnen verder zetten. Ook al is er bijna geen geld meer (financieringen drogen spijtig genoeg op). Gelukkig heb ik er nog een laatste regio bezoek kunnen inplannen. Deze keer naar regio 10, Linden. Linden ligt in het centrum van Guyana en is de plaats waar ze bauxiet ontginnen. Bauxiet is een mineraal dat een belangrijk erts van aluminium vormt. Op bezoek naar het ziekenhuis van Linden. Op de 2de dag ging er een bus op naar Kwakwani voor een outreach visit. Natuurlijk kon ik deze kans niet laten liggen, dus ik mee met de bus. Kwakwani ligt nog dieper het binnenland in, ongeveer 3-4 uur rijden met de bus, afhankelijk van de weg/regen. Recht door het regenwoud met zijn fantastische geuren. In een minibus met muziek: 1 uur gospel muziek toen we vertrokken, dan Celine Dion, Oldies medleys en weer Celine Dion. Nu kan ik ze dus allemaal meezingen. In Kwakwani is een district ziekenhuis, met een klein rehabilitation department. Waar nu 2 rehab assistants werken. In Kwakwani zelf is er niet veel te beleven, kleine gemeenschap, aan een rivier, prachtige zonsondergang in het regenwoud. Wanneer we terug reden was het al donker.

Ik ben nu exact 2 jaar in Guyana. Het voelt alsof het mijn thuis is. Het klimaat, de mensen,… Deze 2 jaar heeft mij veel doen nadenken en heeft mijn wereldbeeld lichtjes veranderd. Guyana is een land dat je niet kan leren kennen in 2 weken. En zelfs na 2 jaar begrijp ik nog niet alles zoals ik het zou willen. Het zal enorm aanpassen om terug naar België te komen. Ik wou dat ik kon blijven, maar vrijwilliger zijn, brengt niet echt geld in het laatje. Momenteel heb ik geen idee wat de toekomst gaat brengen. Ik hoop dat het zich allemaal zal uitwijzen en dat alles op zijn pootjes terecht zal komen. Wat ik wel weet is dat de volgende week, een week van afscheid nemen zal zijn. Laatste keer momenten en enorm veel tranen.