Workshop in Mabaruma

Een week in Mabaruma! Dicht aan de grens met Venezuela. Geen vakantie, maar een heuse werkweek, want we houden een driedaagse workshop voor leerkrachten en ouders over Special Education.

Mabaruma ligt in regio 1 en bestaat uit allemaal kleine dorpjes die ver van elkaar liggen en vaak enkel bereikbaar zijn met een boot. Dus het merendeel van de leerkrachten bleef voor de 3 dagen ook overnachten, net als ik. Alleen had ik het voorrecht om in het enige degelijke guesthouse te overnachten terwijl de andere in het internaat van de school verbleven.
De workshop was georganiseerd door Joseph, VSO’er hier in regio 1. Joseph is van Uganda en heeft goeie ideeën, maar de uitwerking ervan is soms nogal op zijn Ugandees. Daarom dat Jenny, een VSO’er die werkt in Education Programme, en ik er waren om alles een beetje in goeie banen te leiden. Er waren ongeveer 70 deelnemers, dat was een hele hoop en dan is het niet altijd simpel om dieper in een bepaald onderwerp in te gaan. En aangezien VSO probeert te werken via participatory approach, d.w.z. dat de deelnemers zelf veel moeten doen en werken in groepen en dat de facilitator probeert meer informatie te geven, samen te vatten wat er is gebeurd en deelnemers aan het denken te zetten. Dus probeer dat maar eens met 70 personen te doen. En ik kan zeggen dat ik denk dat het ons gelukt is.
Het ging vooral over hoe mensen met een handicap gezien worden in Guyana en welke problemen zij tegenkomen. Hoe we deze problemen kunnen verhelpen door middel van degelijk onderwijs en hoe we het onderwijs kunnen afstemmen op kinderen met een handicap of kinderen met leerproblemen.

Een van mijn doelen tijdens deze workshop was leerkrachten ertoe aanzetten om nooit meer de term “slow learners” te gebruiken. Dit wordt in Guyana constant gebruikt door zowel ouders als leerkrachten van het moment een kind achter is in school. Er wordt niet echt gekeken naar wat het probleem dan wel is en hoe we het kunnen oplossen. In Guyana de term “slow learners” is een ander woord voor “dom”. Ik hoop dat ik toch ongeveer 70 mensen duidelijk heb kunnen maken dat kinderen met leerproblemen of kinderen met een handicap NIET dom zijn en ook kunnen leren op hun tempo.

Na de workshop ben ik bij andere VSO’ers (Lilian, Jinky en Rik) die hier wonen gaan overnachten en heb ik het ziekenhuis een paar dagen versterkt. Niet dat er veel Speech & Language patiënten zijn, maar de rehab assistant, Dexter, en ik hebben een plan opgesteld voor verdere workshops met verpleegsters en health workers.

Tijdens deze trip heb ik een aantal speciale ervaringen gehad:
- geslapen in een kamer waar een paar vleermuizen leven en die ook heel actief zijn gedurende de nacht.
- moeten wachten tot de tarantula besloot van het toilet te komen.
- ratten die, als het donker wordt, besluiten om door de school te lopen.
- brulapen die de morgenstilte opvullen met hun gebrul
- zwerfhonden die het ziekenhuis binnenlopen om daar in een koel plekje te kunnen slapen