Snif, snif, snif... terug alleen

Koen is vertrokken! Snif, snif, snif… . Nu woon ik voor het eerst in 2 maanden helemaal alleen. En kan ik mij zo stukje bij beetje beginnen te settelen. Koen heeft me hierbij wel een beetje geholpen, maar hij heeft zijn vakantie voornamelijk doorgebracht in de zetel terwijl ik aan het werken was. De hitte nodigde niet uit om rond te wandelen of fietsen. Koen heeft de meeste mede VSO’ers ontmoet en ik denk dat ik in alle eerlijkheid kan zeggen dat het een grappige bende is. Veel verschillende karakters bij elkaar!

Op het werk begint er nu een beetje routine in te komen. Nu spreek ik alleen over de plaatsen in Georgetown die ik elke week bezoek. Het is alleen nog een beetje zoeken naar een goede balans tussen zelf therapie geven en de Rehab Assistants de therapie laten doen. Ze zijn nogal snel om te zeggen dat ze dat niet kunnen en dat ik het zelf maar moet doen. Terwijl dat duidelijk niet de bedoeling is. Het is ook een beetje wennen aan de werkdruk die ze hier gewoon zijn. Er moet hier gewerkt worden van 9.30 tot 4.30 maar door de dag wordt er vaak niet veel gedaan op vlak van logopedie. En in het algemeen is de namiddag heel rustig, zijn er bijna geen patiënten en ik heb nog niet zoveel administratie te doen. Dus zit ik mij soms wel een beetje te vervelen. Vooral als ik mijn computer niet bij me heb.
Maar ik heb wel een aantal plannen en ideeën om wat te veranderen of te verbeteren.

Dit weekend ben ik naar een cricketwedstrijd geweest voor blinden en slechtzienden. Dat was wel eens iets anders. Zij spelen met de bal op de grond en de bal heeft een belletje binnenin. Zodat de spelers de bal kunnen horen rollen. Maar ik snap nog steeds bitter weinig van de cricketregels, dus het was ook een beetje saai om te zien. Het grappige was wel dat het publiek compleet opgaat in de wedstrijd en dat Sarah en ik daar maar zaten met veel vragen in ons hoofd (wat gebeurt er nu, waarom moet die speler nu van het veld en wat is nu in eigenlijk de wicket?). Dus als ik eens een avondje niet weet wat doen, dan kan ik mij verdiepen in de regels van cricket en volgens mij zijn die wel op wereldwijde web te vinden.

Om af te sluiten zal ik nog een antwoord geven op een paar vragen die mij werden gesteld i.v.m. eten. In Georgetown is zo goed als alles te vinden behalve lekkere chocolade en nutella. Er bestaat zelfs een Guyanese kookboek, die ik al heb aangeschaft maar nog niet heb gebruikt. Ook qua groente en fruit is hier een redelijke variëteit. Hier is brood te vinden en dat eet ik ook ’s morgens en meestal ook ’s middags, alleen is het niet zo een lekker brood als in België. Het is tamelijk zoet, zoals een sandwich.
De meeste mensen eten hier voornamelijk rijst met van alle groenten in met kip of vis. Dat noemen ze hier “cookup”. Door het grote aantal Indiërs dat hier wonen, zijn er natuurlijk ook veel curry’s te vinden. En er zijn ook veel Chinese snackettes. In de winkel kan je pasta vinden, dus een spaghetti of lasagne is perfect zelf samen te stellen. Nu moet ik mij enkel nog zo ver brengen om voor mezelf aan het koken te slaan en dat is net als in België niet mijn sterkste kant.