New Amsterdam en Corriverton

Een weekendje weg, naar New Amsterdam. Op bezoek bij Dan, een mede VSO’er. Vrijdag om 17u gingen we, Sarah, Jane en ik, vertrekken met een minibus. We hadden geluk dat onze taxichauffeur er voor zorgde dat we niet aangevallen werden door de conducteurs, maar toch. Het minibussysteem houdt in dat vanaf dat je bus vol is dat je dan kan vertrekken. De truc is dus om de minibus te vinden die al vol is, zodat je snel kan vertrekken. Er wordt ook niet samengewerkt tussen de verschillende minibussen. Dus elke bus wil zo veel mogelijk passagiers verzamelen en dat doen ze door mensen letterlijk van het straat te plukken en in hun busjes te duwen. Zo worden mensen echt belaagd door 5 conducteurs die elk een stuk van hun kleding vast hebben en hen naar de “juiste” bus willen leiden. Dan beginnen ze onder elkaar te roepen en soms bijna te slaan. Heel leuk om te zien, maar minder leuk om te ondergaan. Gelukkig is dat mij tot nu toe bespaard, het enige wat mij overkomen was, is een huwelijksaanzoek van een of andere conducteur die gelukkig niet in mijn busje zat.
De rit naar New Amsterdam duurt ongeveer 1,5 uur. Bij vertrek stond er een reggae cd op, maar ter ere van onze aanwezigheid werd dat veranderd in een cd boordevol lovesongs ala Celine Dion, Brian Adams, etc. Dat met volle borst meegezongen werd door onze medepassagiers. En ondertussen rijdt de minibus maar door en probeert links en rechts koeien, ezels, geiten en honden te ontwijken die met regelmatige tussenpozen op de weg te voorschijn komen. Kortom, een rit die zeker in de top 10 van de ritten van mijn leven staat.

Ik heb ook een interessante discussie gehad met een medepassagier die mij vroeg naar welke dienst van de kerk ik ging: die op zaterdag of die op zondag? Hier volgt een verslag van mijn discussie:
P: “ Which church do you go to, the Saturday one or the Sunday?”
Ik: “I don’t go to church, sorry I never go to church?”
P: “No way, you’re kidding, I don’t believe you! Why do you never go to church?”
Ik: “Because I’m not religious.”
P: “No, That’s not true, I don’t believe you. So do you read the bible?” (met een heel hoopvol en verbaasd gezicht)
Ik: “No I don’t read the bible because I’m not religious.”
P (nu helemaal geschokt): “So you don’t read the bible and you never go to church. I don’t believe this. This can’t be true. You’re kidding me. You have to swear you don’t go to church. You have to swear for me.”
Ik (met een heel verveeld gezicht): “Ok I swear I never go to church and I don’t read the bible.”
Toen stopte de discussie, maar hij bleef nog wat in zichzelf mompelen. Hij wou mij natuurlijk zo ver brengen dat ik ging zeggen: I swear to God. Om dan de discussie verder te zetten met het feit dat ik wel “zijn” naam gebruik. Maar gelukkig gebruik ik op dat vlak enkel “godverdomme” en dat verstaan ze hier niet.

Zaterdag zijn we naar Beach 63 gegaan in Corriverton. Corriverton bestaat uit een aantal dorpjes die genummerd worden (van 0 tot ergens in de 80). Beach 63 ligt dus aan Village 63. En daar is zowat het enige strand in Guyana waar het veilig is om in de zee te zwemmen. Het water ziet hier ook wel bruin van het zand en van de rivieren in de omgeving, maar het zit niet vol met afval en ander viezigheid zoals in de buurt van Georgetown. Dus hebben wij onze kans genomen en in de zee gezwommen.
Ook Stan, nog een andere VSO’er die in Skeldon (Corriverton) woont, heeft zich bij ons gevoegd. We zijn z’n flatje natuurlijk ook gaan bewonderen. Om daar te geraken hebben we een Tapir genomen! Nee, niet het dier zoals je misschien wel denkt, maar een jeep waarin je op en af kan springen. Dus een deel van het openbaar vervoer. Om van Corriverton terug naar New Amsterdam te gaan hebben zijn we weer in een minibus geklommen. Een minibus biedt normaal gezien plaats voor ongeveer 15 personen en dan heb je het gevoel dat het vol is. Maar in deze welbepaalde rit zijn ze er op bepaalde momenten in geslaagd om de minibus vol te stoppen met 23 volwassenen en 2 kinderen, dus in totaal 25 personen. Dan voel je je pas een sardientje in een blik.
Zondag hebben we New Amsterdam zelf bezocht. Het is helemaal niet zo groot, bestaat uit 3 grote hoofdstraten. Ik denk dat New Amsterdam zo ongeveer 20 kerken bevat, die op zondagmorgen heel druk bezocht worden. Er staat ook een heel oud en verlaten ziekenhuis. Een prachtig gebouw, maar compleet verloederd zodat het er nu uitziet alsof je er een perfecte horrorfilm in kan opnemen. In de namiddag hebben we dan een gedeelde taxi (of cab zoals ze dat hier noemen) genomen om terug naar Georgetown te gaan. Vandaar dat dit weekend het weekend van het openbaar vervoer was: taxi, minibus, tapir, cab. Het is eens wat anders dan trein-tram-bus dag.

Foto's volgen nog op: http://picasaweb.google.be/Rijkemieke