Introductieweek Rehab Services

Er is weer een week voorbij gevlogen. Het is dus tijd dat ik nog eens een update geef van de dingen die ik heb gedaan.
Zoals ik al in een eerdere bericht had gezegd, heb ik deze week een introductieweek op mijn werk. Dat houdt in dat ik kennis kon maken met alle diensten die de Rehabilitation Services bieden. Nu was ik natuurlijk niet alleen, Sarah (ergo) en Matt (audio) waren erbij, maar ook 7 pas in Cuba afgestudeerde Guyanese fysiotherapeuten. Zij willen heel graag beginnen met werken maar zitten ook met heel veel vragen, zoals bijv. hun loon. Nu blijkt dat zij een nettoloon gaan hebben van ongeveer 30 000 G$ per maand. Dit komt overeen met ongeveer € 100. Als je weet dat daar meer dan de helft af gaat aan huur en dat ze hier nog van moeten leven. En als je weet dat Guyana geen goedkoop land is, dan is het niet zo verrassend dat er meer Guyanezen in het buitenland wonen dan dat er in Guyana zelf wonen. Ze hadden dus gehoopt om toch op zijn minst iets meer te verdienen en zijn nu lichtjes teleurgesteld. En ik had ook de indruk dat ze al plannen aan het maken waren om na hun contract van 5 jaar naar het buitenland te vertrekken. Dit om een beeld te geven van hoe het er voor staat in Guyana. Nu zal ik verder gaan met wat ik deze week heb gedaan.
Maandag was er een voorstelling van mijn baas Ms. Lawrence. Zij is een fysiotherapeut, maar werkt nu al een tijdje als directeur van de Rehab Services. Het is een heel vriendelijke maar gedreven dame. In de namiddag ben ik met Hannah naar het Ptolomy Reid Rehab Centre geweest. Zij had een meeting met ouders van kinderen met autisme die een oudergroep willen opzetten om op vrijwillige basis hulp te bieden aan zowel kinderen als ouders. Dit is mogelijk omdat de vrouw van de Deputy of the British High Commission hier heel erg mee bezig is. Zij hebben namelijk een zoontje met autisme.
Dinsdag hebben we kennis gemaakt met de Minister within the Ministry of Health, de Secretary of the Ministry of Health en de Head Doctor of the Ministry of Health. Dus een heel formele morgen. Het grappige hier in Guyana is dat alles heel hiërarchisch is, maar dat mensen met een hoge functie juist niets te zeggen hebben. Ze zijn hier heel goed in het herhalen van zichzelf en op de lange duur toch niets belangrijks gezegd te hebben. Eigenlijk niet veel verschillend dan in België.
In de namiddag zijn Sarah en ik weer naar Ptolomy Reid Rehab Centre geweest omdat Hannah een workshop hield over ondersteunende communicatie aan de Rehab Assistants.
Woensdag hebben we een complete rondleiding gekregen in het Ptolomy Reid Rehab Centre. Ze hebben daar niet alleen een revalidatie afdeling, maar ook een dagverblijf en een school voor kinderen met mentale en lichte tot matige fysieke handicap.
Donderdag hebben we een bezoek gebracht aan het ziekenhuis in Fort Wellington, in regio 5 ongeveer 1 uur van Georgetown. Daar is het enige revalidatiecentrum voor de mensen van regio 5. We hebben ook een bezoek gebracht aan het Cheshire Home een instelling voor matig tot zwaar fysiek en mentaal gehandicapte volwassenen.
Vrijdag heb ik een bezoek gebracht aan de Speech Clinic in het Public Hospital of Georgetown. Daar heb ik een aantal sessies mee gevolgd met een Rehab Ass. Er is redelijk wat materiaal aanwezig om therapie te geven. Er is zelfs een laminator om zelf prentjes te maken. Ik had een sessie gevolgd voor iemand met stemproblemen en ik denk dat er toch wat werk is i.v.m. buikademhaling. Maar dat is maar mijn eerste indruk.

Voila, mijn eerste week met kennismaking rond mijn werk. Volgende week gaan we verder op uitstap naar de verschillende Special Needs Schools en ziekenhuizen in de buurt van Georgetown.