Hollidays and work!

I’ll write this blog both in Dutch as in English so that everybody can enjoy the adventures of Marijke in Guyana.

Schaam op jou, Marijke! Weer zo lang geleden dat ik iets geplaatst heb op deze blog. Dus hoog tijd voor nieuws uit Guyana. Ondertussen is er weeral veel gebeurd. De feestdagen in Guyana zijn aan de beurt.

Te beginnen met Mashramani ook wel afgekort tot “Mash”. Mash wordt gehouden op Guyana’s Onafhankelijkheidsdag, 23 februari. Het is een festival met een carnavalstoet, muziek en veel eten. Het woord Mashramani is afkomstig van de Amerindians en betekent "the celebration of a job well done". De straten van Georgetown stromen vol met mensen, glitters en natuurlijk ook weer met luide muziek. En aan de parade kon het ministerie natuurlijk ook niet ontbreken. Ministry of Health laat geen moment onbenut om bepaalde thema’s te promoten, zoals daar zijn: safe blood, no smoking, safe sex, … Het was voor mij ook weer een moment om nieuwe woorden te leren. Had nog nooit gehoord van condomizing, maar blijkbaar bestaat het. En het werd uitgebeeld door mensen die rondliepen met een gigantische condoom rond hun kop! Kan ook alleen maar in Guyana.

Tweede feestdag was Phagwah, dit jaar op 1 maart. Dit is een lentefeest dat wordt gevierd door Hindus, dus hier in Guyana betekent dat dit wordt gevierd door de East Indians. Naar wat ik heb geobserveerd is dat je Phagwah niet viert maar dat je Phagwah speelt. Want je bent niet veilig tijdens Phagwah. Mensen gooien kleurpoeder en gekleurd water naar elkaar. En er wordt natuurlijk ook weer veel gegeten. Ik ben nog niet helemaal achter de volledige betekenis van Phagwah, ik weet alleen dat het veel te maken heeft met allerlei goden en origineel met het veranderen van de seizoenen. Het is in ieder geval leuk om al die volwassen mensen rond te zien lopen alsof ze net een pot verf over zich hebben gekregen.

Qua werk is het druk druk druk, zoals de Guyanezen zouden zeggen. Ze zeggen woorden 3x om te benadrukken wat ze bedoelen. Door ziek te zijn in februari was er veel om in te halen in maart. Vooral op administratie maar ook op vlak van coaching visits.
Ik ben ook begonnen met lesgeven voor de nieuwe lichting Rehab assistants. Mijn deel ging over het gehoor. Het gaat hier om 21 studenten, allemaal meisjes/vrouwen, vanuit heel Guyana. Zij volgen een 1,5 jaar cursus in zowel fysio, ergo als logo.
Op vlak van coaching visits ben ik deze maand op bezoek geweest in regio #5: Fort Wellington. Ongeveer 2 uur oostwaarts van Georgetown. En ik heb ook een week doorgebracht in regio #6: Berbice. Dat ligt aan de grens met Suriname. Daar heb ik een bezoek gebracht aan de Special Needs School in New Amsterdam. Een klein, gezellig schooltje met een gemotiveerd team van leerkrachten, die zoveel mogelijk proberen te doen met het weinige geld dat ze krijgen. Leerkrachten in Special Needs Schools in Guyana hebben geen speciale opleiding gekregen. Ze worden geplaatst in deze scholen en ze proberen te roeien met de riemen die ze hebben. Dit heeft spijtig genoeg het gevolg dat wat ze doen niet functioneel is voor kinderen met een handicap.
Sommige kinderen kwamen uit een weeshuis en eentje daarvan was zodanig toegetakeld dat het mijn hart brak. Vol met krassen en het leek of iemand zijn gezichtje wou verbouwen. Hoe kan iemand zo gemeen zijn?
Ik heb ook een bezoek gebracht aan New Amsterdam Hospital; Port Mourant Hospital en Skeldon Hospital. En ik heb voor sinterklaas kunnen spelen, door materiaal en speelgoed mee te brengen voor de verschillende departementen.

En last but not least, heb ik een tv show moeten organiseren in ongeveer 1 dag tijd over autisme. Op 2 april is het wereld autisme dag en ook hier in Guyana wordt daar aandacht aan besteed. Te beginnen met een special op nationale tv over autisme en over het autisme centrum dat pas geopend is in Georgetown. Ze hebben gefilmd in het lokaal in Ptolomy Reid Rehab Centre, gelukkig heb ik een aantal ouders kunnen optrommelen die het geen probleem vonden dat hun kind gefilmd werd. En dan was er een live panel gehouden door een Rehab assistant, mezelf en Kay, een moeder van een jongetje met autisme en de persoon verantwoordelijk voor het opstarten van het autisme centrum. Het tweede deel van het panel heb ik kunnen veranderen in 2 ouders die vertellen over hun ervaring met autisme. Hoe mensen kijken naar hen. En ook in een zus van een meisje met autisme dat op een heel ontspannen manier kon vertellen hoe anders haar zusje soms wel niet is.
Door dit alles had ik niet echt tijd om mijn verjaardag te vieren, want de dag erna moest het script voor de tv geschreven zijn. Met script bedoel ik natuurlijk niet dat alles in de puntjes uitgeschreven is want het is een live optreden. Maar als de presentatrice niet echt veel weet over autisme, was het best dat ik haar genoeg vragen gaf om haar in de juiste richting te krijgen. En ik moest mijn antwoorden natuurlijk ook goed voorbereiden. Ik heb geen probleem met babbelen over autisme, maar babbelen over autisme in het Engels voor nationale tv is toch nog een stapje verder. Dus ik mijn verjaardag doorgebracht met opzoekwerk voor de juiste terminologie in het Engels en ook hoe ik het zo simpel mogelijk kan voorstellen zodat mensen in Guyana toch een beetje een idee krijgen van wat autisme is.

Dus heb ik mijn verjaardag maar uitgesteld tot het weekend erna. En dan heb ik het gevierd in stijl: opgetut als cowgirl, kijken naar de rodeo en caipirinha’s drinken in Lethem.
Lethem ligt in regio #9, het zuiden van Guyana, aan de grens met Brazilië. Het is gelegen in de Rupununi Savannah en je vindt er de vaqueros (cowboys).
Het duurt ongeveer 12 uur om er te geraken, als alles goed gaat. En elk jaar tijdens Pasen kan je er half Georgetown terugvinden (of toch degene die er kunnen geraken) want dan wordt er in Lethem rodeo gehouden door de ranches in de omgeving. Tijdens de dag wordt er “gerodeood” (als dit al een werkwoord is) op wilde stieren en paarden. Er zijn ook wedstrijden zoals zo snel mogelijk een (enorm stuk) Rupununi watermeloen of cassavabrood eten, touwtrekken, etc. ’s Avonds wordt er gedanst en natuurlijk kan enorme hoeveelheden eten en drinken niet ontbreken. En aangezien hier veel Brazilianen op af komen, is het voornamelijk BBQ. Niet echt een plek voor een vegetariër.
Een leuk weetje: het grootste deel van de vaqueros die deel nemen aan deze wedstrijden, doen dat op blote voeten! Maar met een cowboyhoed op natuurlijk.

In English now:

Shame on you, Marijke! It’s been so long since I've posted something on this blog. Time for news from Guyana., where yet again a lot has happened. Holidays and work.

Starting with Mashramani sometimes abbreviated to "Mash". Mash is held on Guyana's Independence Day, February 23. It is a festival with a carnival parade, music and lots of food. The word Mashramani comes from the Amerindians and means "the celebration of a job well done".
The streets of Georgetown are full with people, glitters and loud music. And of course the ministries were presented at the parade. The Ministry of Health does not leave a time unused to promote certain issues, such as: safe blood, no smoking, safe sex, ... It was also a day to learn new words in English for me. Had never heard of condomizing, but apparently it exists. And it was portrayed by people who walked around with a giant condom around their heads! Can only happen in Guyana.
was Phagwah, this year on 1st March. This is a Spring Festival celebrated by Hindus, in Guyana it is mainly celebrated by the East Indian community. From what I have observed is that you do not celebrate Phagwah but you play Phagwah. Because you are not safe during Phagwah. People throw colored powder and colored water at each other. And of course there is a lot of food involved with Phagwah. I don’t really know the exact meaning of Phagwah, but what I do know is that it involves a lot of Hindu gods and the changing of seasons But anyhow, it’s funny to see people running around like they’ve been hit by I jar of paint.
erms of work it’s busy busy busy, as the Guyanese would say. They say 3x words to emphasize what they mean). By being in ill in February, there was much to do in March. Especially my administration but also in terms of coaching visits.
I started teaching the new batch of Rehab assistants. My part was about the auditory system. about 21 students, all girls / women from all over Guyana. They follow a 1,5 year course in both physiotherapy, occupational and speech & language therapy.
In terms of coaching visits, I visited region # 5: Fort Wellington. It’s about 2 hours east of Georgetown. And I also spent one week in Region # 6: Berbice. On the border with Surinam. I have visited the Special Needs School in New Amsterdam. A small, cozy school with a motivated team of teachers, who try to do as much as possible with the little money they get. Teachers in Special Needs Schools in Guyana didn’t received a special training. They are placed in these schools and they try to make do with what they have and know. Unfortunately this has the effect of what they do is not always functional for children with disabilities.
I also visited New Amsterdam Hospital, Port Mourant Hospital and Skeldon Hospital. And I got to play Santa Claus, by bringing material and toys to the different departments.

And last but not least, I had to organize a TV show in about 1 day time about autism. On 2nd April it’s World Autism day, which is even highlighted here in Guyana. Starting with a special on national television about autism and the autism center which is recently opened in Georgetown. They have filmed in the classroom in Ptolomy Reid Rehab Centre, luckily I found some parent, who didn’t mind that there child was being filmed. And then there was a live panel attended by a Rehab assistant, myself and Kay, a mother of a boy with autism and the person responsible for the launch of the autism center. The second part of the panel consisted of 2 mothers of children with autism and a sister of a girl with autism who gave their experiences with autism and how the society treats them.

Because of all this I did not really have time to celebrate my birthday, because the next day the script had to be written for the television show. With the script I do not mean that everything is written down in detail but if the moderator of the show doesn’t know a lot about autism, it’s best that I give her enough questions that she can ask the panel to guide her in the right direction. And I had to prepare my answers as well. I have no problem chatting about autism, but chatting about autism on national TV in English is still one step further. So I spent my birthday searching for the correct terminology in English and how I present it as simple as possible so that people in Guyana can get an idea of what autism is.

So I postponed my birthday until the weekend after the show. And then I celebrated in style: dressed up as cowgirl, watching the rodeo and drinking caipirinha's in Lethem.
Lethem is located in Region # 9, southern Guyana, near the border with Brazil. It is located in the Rupununi Savannah, where you will find the real vaqueros (cowboys).
It takes about 12 hours to get there, if all goes well. And every year during Easter you can find half the people from Georgetown (or at least those who can get there) because then the Lethem Rodeo is held by the ranches in the area. During the day they “rodeo” on wild bulls and horses. There are also competitions like eating a (huge piece of) Rupununi watermelon or cassavabread as quickly as possible, tug of war, etc. At night there’s dancing and of course there are a huge amounts of food and drinks available. And since a lot of Brazilians come to the rodeo, the food is mainly barbecue. Not really a place for a vegetarian!
A funny fact: most of the vaqueros who participate in the rodeo do it barefoot! But with a cowboy hat, of course.