Veranderingen

Tijd om weer eens een berichtje achter te laten op mijn blog. En deze keer is het eentje met veranderingen. Daarom ook dat het zo lang duurde voor ik nog berichtje op waarbenjij.nu heb achtergelaten.

Een paar weken geleden heb ik besloten om een punt te zetten achter mijn relatie met Koen. Het was geen gemakkelijke beslissingen en ik heb er ook lang over nagedacht, maar op dit moment is dit voor mij het beste dat ik kan doen. Ik heb tijd voor mezelf nodig en een lange afstandsrelatie is moeilijker dan ik dacht. Het zet alles ook in een ander perspectief. Eentje waar ik momenteel geen toekomst meer in zag.
Dit bracht natuurlijk een aantal veranderingen met zich mee, die niet altijd even simpel op te lossen zijn. Zoals daar zijn bankzaken, samenlevingszaken, meubels, etc. Het moet allemaal verdeeld worden. En aangezien ik hier in Guyana zit, is dat niet altijd even makkelijk.

Voor de rest gaat mijn leven natuurlijk gewoon door in Guyana. Ik ben sinds 3 weken begonnen met Sign Language Classes. Twee keer per week krijg ik American Sign Language in het VSO kantoor. Voor mij heel interessant en ik kan het ook direct gebruiken in de Special Needs Schools waar ik werk. En het maakt het ook heel tof om te communiceren onder vrienden, vooral als we in een drukke ruimte zitten. Dan kunnen we vanalles tegen elkaar zeggen zonder dat anderen weten waarover het gaat. Nu ja, dat is relatief natuurlijk. Want gebarentaal heeft veel te maken met gezichtsuitdrukkingen! En als je iets niet graag doet/hebt en je wilt dat uitdrukken in gebarentaal, dan spreekt dat nogal voor zich.

Ik heb een bezoek gebracht aan het Rehab Centre van New Amsterdam. Een nieuw gebouw met een goede indeling, ruim en open. Heel aangenaam. Wat je niet echt kon zeggen over de sfeer. Er zijn een aantal strubbelingen onder de nieuwe fysiotherapeut en de RAs die er al langer werken en daar heb ik een beetje proberen de plooien glad te strijken. Het is hier heel vaak het geval dat als er iemand nieuw komt, mensen zich bedreigd voelen en dat ze heel snel in de verdediging schieten en niets nieuws willen accepteren. Communicatie is hier nog een werkbaar punt.

19 en 20 november was het VSO Volunteer forum. Alle VSO’ers en Programme Managers in Guyana (dus om en bij 50 mensen) werden samen gebracht en ondergebracht in een guesthouse/museum voor 2 dagen. Dit is een forum dat wordt geleid door VSO’ers en niet door VSO Staff, dus het forum moest natuurlijk eerst voorbereid worden. En aangezien er niet zo veel vrijwilligers waren, was ik samen met Michell, Abi en Dan zo’n beetje de Chinese vrijwilligers. Dus wij zijn een tweetal weken bezig geweest met het organiseren van deze tweedaagse. Mijn rol daarin was het organiseren van de spelletjes tussendoor. Een rol die mij blijkbaar perfect op het lijf is geschreven. Zolang ik kan organiseren en het niet zelf moet meedoen dan amuseer ik mij het best. Dus heb ik GOTCHA geïntroduceerd onder het VSO publiek. Gotcha is het spel waarbij je een target krijgt dat je moet uitschakelen met een waterpistool en het is zo geregeld dat er maar 1 winnaar kan zijn. Dit spel viel enorm in de smaak. Een ander spel dat ik heb geïntroduceerd is Weerwolven en nu zijn er een aantal gebeten geraakt door deze microbe, denk ik. Vanaf nu als we iets in groep doen zal ik dit spelletje moeten meebrengen.

Op het werk zijn er meer en meer workshops die gegeven moeten worden. Vorige week hebben Michelle en ik alle leerkrachten van de Special Needs School in en rond Georgetown proberen samen te brengen en proberen te netwerken. Een van de activiteiten dat we hebben georganiseerd, was cricket! Hoe kan cricket gebruikt worden in onderwijs, wat kan je er van leren, welke vaardigheden zijn er voor nodig. Dus moest er natuurlijk cricket gespeeld worden. Ik begrijp nu iets meer van de regels. Maar blijkbaar is er weer een verschil tussen officieel cricket en straatcricket. Nu dat nog! Maar het was een leuke dag, gehouden in een van de mooie gebouwen in Georgetown. Vandaag heb ik een presentatie gehouden voor de nieuwe lichting Rehab Assistants over wat Speech & Language therapy allemaal inhoud. Het lijkt een interessante groep en ik kijk er naar uit om in januari/februari met de cursus te beginnen. Het zal in ieder geval nog meer werk brengen. En ik loop nu soms al rond als een kieken zonder kop. Maar ik geniet van elk moment en ik heb het gevoel dat ik nuttig werk doe. Als ik na mijn 2 jaar weg ga hoop ik dat ik toch iets verwezenlijkt heb, ook al gaat het soms traag.
Sinds 3 weken is Frieda in Guyana. Zij is de 2de logopediste die mijn werk een beetje komt verlichten. Ze is pas deze week effectief gestart met werken, dus het is nog een beetje zoeken voor haar. Maar het zal soms iets makkelijker zijn met twee.

December is begonnen en Guyana is in de ban van kerstmis. In december wordt er meer gefeest dan gewerkt. Mijn kerstfeestje op de SLT dienst is geregeld en ik hoop dat er genoeg sponsors zijn die ons feestje perfect kunnen maken. Het is heel gek om al die kerstversiering hier te zien hangen. En de kerstmuziek hangt me nu al de keel uit! In mijn hoofd is het gewoonweg te warm voor kerstmis. Dat kan niet, het is de verkeerde periode in het jaar. En ik vind het ook gek dat er geen sint zal zijn dit jaar. Sarah en ik hebben er wel over gepraat, maar zonder chocolade ventjes, speculaas en pepernoten is dat toch niet hetzelfde. Dus als de sint langskomt dit weekend, denk dan eens aan mij. :-)

Oh ja, nieuwe foto’s op: http://picasaweb.google.be/Rijkemieke